Cytaty Osho na temat Nirwany
- Żaden umysł nie jest drzwiami Nirwany.
- Umysł nigdy nie osiąga nirwany. W rzeczywistości, umysł nie może nawet pojąć idei nirwany. Nirwana … samo słowo oznacza ustanie umysłu”, to unicestwienie umysłu.
- Kiedy jesteś w stanie nie-umysłu, coś niewyobrażalnego, nie do wiary, w młodości, niewyrażalny, jest. doświadczony. Fałsz życia to pierwszy krok do prawdy, Fałsz życia to pierwszy krok do prawdy, możesz to nazwać NIRVANA, czy jakkolwiek chcesz to nazwać.
- Wszystko jest zrobione z tego samego materiału, ta sama egzystencja, ta sama świadomość nie-umysłu; różnią się tylko nazwy. Medytacja jest ostatecznym doświadczeniem błogości — nirvana; możesz to nazwać zbawieniem; możesz to nazwać wyzwoleniem. Ale są to różne nazwy tej samej przestrzeni, która dokładnie opisana jest po prostu nie-umysłem, lub poza umysłem. Pojawiasz się w przestrzeni, która nie ma granic, żadnych granic, i nagle uświadamiasz sobie, że twoja istota jest tu od wieczności, i będzie tu na zawsze. Ten bardzo bez-umysł jest buddą, a ta chwila jest lotosowym rajem. Nie musisz nigdzie jechać. Musisz po prostu zatopić się w sobie, aby znaleźć dno swojej istoty.
- Umysł rozpuszcza się tylko wtedy, gdy nie wybierasz. A kiedy nie ma umysłu, jesteś po raz pierwszy w swojej krystalicznej przejrzystości, po raz pierwszy w Twojej oryginalnej świeżości. Po raz pierwszy spotykamy twoją prawdziwą twarz. Umysłu tam nie ma — dzielnik. Teraz istnienie jawi się jako jedność. Umysł opadł; nie ma już bariery między tobą a egzystencją. Teraz możesz bezmyślnie patrzeć na egzystencję. Tak rodzi się mędrzec. Z umysłem — świat. Bez umysłu — wolność, MOKSZA, KAIVALYA, NIRWANA. Wygaśnięcie umysłu jest wygaśnięciem świata.
- To właśnie nazwaliśmy nirwaną — całkowite ustanie twojego bytu, jakby kropla wpadła do oceanu. i stał się oceanem. Fala znika, indywidualność już nie istnieje, stałeś się całością. A kiedy stałeś się całością — tylko wtedy jesteś naprawdę zdrowy; dlatego Lao Tzu mówi: Mędrzec nie jest chory. W rzeczywistości mędrzec nie ma rozumu. Jak może być chory??
- Wolność religijna to wolność nie od kogoś innego, ale od siebie. Już nie jesteś. Ponieważ już Cię nie ma, kilku mistrzów na Wschodzie nazwało to anattah — brak jaźni. Budda nazwał to nirwaną — co jest bardzo bliskie anatta, brak jaźni, lub bezinteresowność — tylko zero, otaczająca cię głęboka nicość. Ale to nie jest pustka, to jest pełnia: pełnia bytu, ostatecznej radości, pełnia bycia błogosławionym, pełnia wdzięku. Wszystko, co wiedziałeś wcześniej, już tam nie istnieje; stąd czy jest pusty od tego wszystkiego?. Ale coś nowego, zupełnie nowy, o którym nawet nie śniłeś, jest odkryty.
- Istnieją dwa prawa. Jedno prawo dotyczy umysłu. Zgodnie z prawem umysłu tworzysz wokół siebie piekło; przyjaciele stają się wrogami, kochankowie okazują się wrogami, kwiaty stają się cierniami. Życie staje się ciężarem. Po prostu cierpi się życie. Z prawem umysłu, mieszkasz w piekle, gdziekolwiek mieszkasz. Jeśli wyślizgniesz się z umysłu, wymknąłeś się z tego prawa, i nagle żyjesz w zupełnie innym świecie. Ten inny świat to nirwana. Ten inny świat to Bóg. Wtedy bez robienia, wszystko zaczyna się dziać.
- Każda osoba musi ponownie wrócić do Ogrodu Eden. Drzwi nie są zamknięte. 'Pukanie, i będą wam otwarte.". Zapytać, i będzie dane.’ Ale trzeba zawrócić. Droga prowadzi od działania do działania, od ego do nie-ego, od umysłu do nie-umysłu. Brak umysłu jest tym, o co chodzi w medytacji. Ten inny świat to nirwana. Ten inny świat to Bóg.
- Niebo i piekło to tylko dwie strony twojego umysłu. Religie, które narodziły się poza Indiami, pozostały przy tych dwóch ideach, niebo i piekło. Nie mogli wznieść się ponad nich. judaizm, chrześcijaństwo, islam — wszystkie trzy religie zrodzone poza Indiami, nie mieć pojęcia o czymś transcendentalnym. W Indiach mamy trzecie słowo MOKSHA, NIRWANA.
- Na Wschodzie praca przeniosła się w zupełnie inny wymiar. Musimy pozwolić temu umysłowi odejść. Każdą część umysłu należy powoli opuścić. W głębokiej świadomości, medytacja, myśli znikają. Wcześniej czy później umysł staje się bezradny, a kiedy umysł jest bezużyteczny, to nie ma znaczenia — ponieważ umysł jako taki jest niczym innym jak całym procesem myślenia. Kiedy jesteś bez myśli, ani jedna myśl nie porusza się w twojej istocie, wtedy nie ma umysłu. Możesz to nazwać indywidualizacją, możesz to nazwać SAMADHI, Możesz nazwać to NIRVANA lub jak chcesz.
- Spójrz na życie, i wkrótce zrozumiesz, że życie ma swoją bardzo logiczną logikę. Bądź dostrojony do tego, a stanie się to drzwiami do twojej ekstazy, samadhi, nirvana.
- Cały mój wysiłek polega na tym, aby zabrać ci wszystkie rekwizyty, wszystkie wierzenia, Zawiera Osho. Najpierw udaję, że ci pomagam… bo to jedyny język, który rozumiesz! Potem powoli zaczynam się wycofywać. Najpierw odciągam cię od innych twoich pragnień i pomagam ci stać się bardzo pasjonatami nirwany, oswobodzenie, prawda. A kiedy widzę, że teraz wszystkie pragnienia zniknęły, pozostało tylko jedno pragnienie, wtedy zaczynam uderzać w to pragnienie, i mówię, „Rzuć to, bo to jedyna bariera.’ Nirwana to ostatni koszmar. Nie możesz wrócić, ponieważ kiedy już porzucisz te daremne pragnienia, nie możesz do nich wrócić. Po ich upuszczeniu, sam urok, sama tajemnica znika z nich. Naprawdę nie możesz uwierzyć, jak tak długo je nosiłeś. Całość wygląda tak śmiesznie, że nie można się cofnąć. I zaczynam brać od ciebie ostatnie pragnienie. Gdy ostatnie pragnienie zniknie, jesteś oświecony. Wtedy jesteś Osho. Cały mój wysiłek tutaj polega na tym, abyś był w stanie ogłosić się Bogiem również — a nie tylko deklarując to, też tym żyję.
- Wielbiciel to ten, kto nie tylko opuścił swój umysł, ale wniósł do niego serce, kto słucha z głębi serca? — nie z logiki, ale z miłości. Uczeń jest na drodze do bycia wielbicielem. Uczeń jest początkiem bycia wielbicielem, a wielbiciel jest spełnieniem bycia uczniem. Tylko tych niewielu ludzi rozumie Buddę. A w zrozumieniu Buddy ulegają przemianie, przetransportowany do innego świata — świat wyzwolenia, nirvana, światło, kocham, błogosławieństwo.
- Wszystkie religie upadły z powodu tej prostej niewinności mistyków. Gautam Budda był najbardziej kulturalnym i najbardziej wykształconym, najbardziej wyrafinowana osoba, jaka kiedykolwiek została mistyczką. Nie ma porównania w całej historii. Widział, gdzie niewinni mistycy nieświadomie dali szansę sprytnym umysłom, by to wykorzystali. Postanowił nie używać żadnego pozytywnego określenia na ostateczny cel, zniszczyć twoje ego i jakąkolwiek możliwość wykorzystania przez twoje ego jakichkolwiek korzyści. Nazwał ostatecznym, nicość, pustka, śunjata, zero. Teraz, jak ego może uczynić zero celem?? Bóg może stać się celem, ale nie zero. Kto chce zostać zerem? — to jest strach. Wszyscy unikają wszelkich możliwości stania się zerem, a Budda uczynił to wyrażeniem ostatecznego. Jego słowo to nirwana. Wybrał niesamowicie piękne słowo, ale zaszokował wszystkich myślicieli i filozofów, wybierając słowo „nirwana”’ jako najbardziej znaczący wyraz ostatecznego doświadczenia. Nirvana oznacza zdmuchnięcie świecy. Inni mistycy powiedzieli, że jesteś wypełniony ogromnym światłem, jakby tysiące słońc razem wziętych nagle wzeszło w tobie, jakby całe niebo pełne gwiazd zstąpiło w twoim sercu. Te idee przemawiają do ego. Ego chciałoby mieć wszystkie gwiazdy, jeśli nie wewnątrz klatki piersiowej, to przynajmniej wisząc na płaszczu na zewnątrz klatki piersiowej. “Ogromne światło”… ego jest bardzo chętne. Aby wyciąć same korzenie, Budda mówi, że doświadczenie jest tak, jakbyś miał zdmuchnąć świeczkę. Na świecy pojawił się mały płomień dający małe światło — nawet to odeszło, i jesteś otoczony absolutną ciemnością, otchłań ciemności.
- Doszedłeś do punktu nirwany, ustania, zniknięcia, zdmuchnięcia świeczki. To jest niesamowite doświadczenie. Jeśli możesz zebrać odwagę, tylko krok więcej… Istnienie jest tylko o krok od Ciebie.
- Budda powtarzał raz za razem, “To jest piękno tego słowa. Wszystkie te słowa, które wywołują w tobie pożądanie, nie pomogą ci, ponieważ samo pragnienie jest przyczyną twojej nieszczęścia”.. Tęsknota za czymś to twoje napięcie. Nirvana sprawia, że jesteś całkowicie wolny od napięć: nie ma czego pragnąć. Przeciwnie, musisz przygotować się na zaakceptowanie rozwiązania. W rozpadzie nie możesz domagać się ego, stąd słowo pozostaje nieskażone.” Żadne inne słowo nie pozostało niezanieczyszczone. Powodem jest jego negatywność — i tylko wielki mistrz może wnieść do ludzkości coś, co, nawet jeśli chcesz, nie możesz zanieczyszczać. Dwadzieścia pięć wieków… ale nie ma mowy. Nirvana cię rozpuści; nie możesz nic zrobić dla nirwany. To z pewnością najczystsze słowo. Nawet jego dźwięk, czy rozumiesz znaczenie, czy nie, jest kojący, daje głęboki spokój i ciszę, którego nie ma innego słowa — boska realizacja, absolut, ostateczny… żadne inne słowo nie daje tego uczucia ciszy. W chwili, gdy słyszysz słowo nirwana, wydaje się, że czas się zatrzymał, jakby nie było dokąd pójść. W tym momencie możesz się roztopić, rozpuścić, że z czasem po prostu się scalisz, bez pozostawiania śladów.
- Nie ma nic złego w robieniu własnych rzeczy — pamiętaj tylko, że to przypadek. Najpierw poznaj siebie, a potem rób wszystko, co się dzieje, która wyłania się z twojej nicości. A z nicości zawsze wyłania się lotos nirwany.
- Oczyść niższy umysł, a prosta metoda medytacji da ci skrzydła do poruszania się w górę. Nie ma bariery. Coraz bardziej wpadasz w światło, coraz głębiej i głębiej w błogość, i w końcu dochodzisz do punktu, w którym nawet ciebie już nie ma… nirvana.
- Ten ocean nicości, który cię otacza, to nirwana.
- Twój mały płomień ego, twój mały płomień umysłu i jego świadomości, powstrzymuje cały wszechświat przed wtargnięciem do ciebie; stąd słowo nirwana — zdmuchnij świeczkę i pozwól, aby cały wszechświat przeniknął cię z każdego zakątka i zakamarka. Nie będziesz przegrany. Znajdziesz, po raz pierwszy, Twój niewyczerpany skarb piękna, dobroci, prawdy — wszystkiego co jest cenne. W związku z tym, nie można powiedzieć, że umysł osiąga nirwanę; tylko nie-umysł jest równoważny nirwanie. Nie-umysł nie musi sięgać do nirwany. Nie-umysł jest nirwaną.
- Nie możesz uczynić oświecenia przedmiotem swojej chciwości. Nie możesz zrobić z tego przedmiotu swoich ambicji. I tu wkraczają tak zwani mędrcy i święci. Dokonali oświecenia, oswobodzenie, moksza, nirvana, bramka — osiągnięcie. Wtedy staje się podróżą ego. Są w pułapce, źle uwięziony. Nirwana musi rozkwitnąć w tobie. Kiedy porzuciłeś umysł z całym jego pragnieniem, ze wszystkimi swoimi ambicjami, z całym programem osiągnięć, kiedy opadłeś cały umysł pełen chciwości …. Czy chciwość dotyczy pieniędzy?, czy chciwość dotyczy oświecenia, to nie robi różnicy. Umysł może zmieniać się z obiektu w obiekt. Ale pozostaje ten sam umysł pełen chciwości. Moment, w którym umysł zostaje całkowicie opuszczony, nagle okazuje się, że oświecenie nie jest celem. To jest twoja natura. Nagle kwiaty lotosu otwierają swoje płatki i jesteś pełen zapachu. A zapach ten nie różni się u arhatów czy u bodhisattwów. Oboje są buddami; oboje są oświeconymi ludźmi.
- Dlatego Bodhidharma mówi: Świadomość, widząc umysł, to najważniejsza metoda na osiągnięcie przełomu. A kiedy już zrobisz krok poza umysł, wkroczyłeś w świat nirwany, wszedłeś w świat światłości i życia wiecznego,. Osiągnąłeś duchową integralność, wolność, i ogromna ekstaza, o której umysł nie może nawet marzyć.
- Człowiek próbował, na przestrzeni wieków, jakoś mieć jakąś nieśmiertelność. Strach przed śmiercią jest tak duży, prześladuje cię przez całe życie. W chwili, gdy porzucasz ideę separacji, strach przed śmiercią znika. Dlatego nazywam ten stan poddania się najbardziej paradoksalnym. Umierasz z własnej woli, a potem w ogóle nie możesz umrzeć, bo całość nigdy nie umiera, wymieniane są tylko jego części. Ale jeśli staniesz się jednością z całością, będziesz żyć wiecznie: wyjdziesz poza narodziny i śmierć. To jest poszukiwanie nirwany, oświecenie, moksza, królestwo Boże — stan nieśmiertelności. Ale warunek, który musi zostać spełniony, jest bardzo przerażający. Warunek jest: najpierw musisz umrzeć jako oddzielna jednostka. Na tym polega kapitulacja: umiera jako oddzielna jednostka, umierać jako ego. A właściwie nie ma się czym martwić, ponieważ nie jesteś oddzielony, to tylko wiara. Więc umiera tylko wiara, nie ty. To tylko pojęcie, pomysł.
- Medytacja, Zen, nigdy ci nic nie obiecuje. Po prostu daje ci tu i teraz. Umysł to odroczenie, to mówi, “To się stanie. Będzie się to działo stopniowo. Idź dalej i obok. Nie spiesz się, nic nie można teraz zrobić.” Umysł mówi, “Potrzebny jest czas. Długa jest ścieżka. Dużo jest do zrobienia i jeśli tego nie zrobisz, how can you attain?” Umysł zawsze dzieli cele i środki. W rzeczywistości, nie ma podziału. Każdy krok jest celem, a każda chwila jest nirwaną. Teraźniejszość jest wszystkim, co istnieje. Przyszłość to najbardziej iluzoryczna rzecz, jest tworem umysłu. Ale wierzysz w umysł, i jest naprawdę cudownie, nawet się nie zniechęcasz!
- Słuchasz umysłu, stajesz się nieszczęśliwy — Inaczej, to dzisiaj jest raj! I nie ma innego raju, to dzisiaj jest nirwana. Gdybyś nie posłuchał umysłu… po prostu nie słuchaj umysłu, to nie jesteś w nieszczęściu; bo nędza nie może istnieć bez oczekiwań i bez nadziei. A kiedy nędza istnieje, potrzebujesz na nią więcej nadziei, ukryć to, żyć jakoś.
- Kiedy umysł nie ma pytań do zadawania, w tej zupełnej ciszy, w której nie ma pytania”, poznajesz to, co jest — nazwij to Bogiem, nazwij to Tao, prawda, NIRWANA, czy co chcesz.
- To właśnie buddyści nazywają nirwaną — ustanie pragnienia. Budda mówi, że gdy nie ma pragnienia, przestaniesz: rozproszysz się w kosmos.
- NIRVANA to wiedzieć, że wszystko, co tworzy umysł, jest bezużyteczne. Dlaczego nie przenieść się w to, co nie jest stworzone przez umysł?? To jest ostateczność. Wtedy nie ma nieszczęść i nie ma szczęścia: nie dobrze, nieźle, nie ma nieba, nie piekło.
- To nie-wiedza przychodzi, że niewiedza jest oświeceniem. Budda nie wiedział nic. Wszystko, do czego doszedł, to, jego pytania zniknęły. Teraz nie ma już pytań, które buzują w jego głowie; cały ten hałas zniknął. Zostaje sam w milczeniu. Nie jest już znawcą, nie twierdzi, że wie to czy tamto. On tylko nic nie wie. To właśnie Budda nazywa „nirwaną”’ — nic nie wiedzieć, albo TYLKO nic nie wiedzieć. Bycie w stanie niewiedzy to samadhi.
- Jakikolwiek cel — nie ma znaczenia, jaki jest ten cel — może to być Boska realizacja, może to być osiągnięcie nirwany — nadal jest to cel, a każdy cel jest przeciwko medytacji. Ale cały nasz umysł istnieje w przyszłości; nasz umysł jest przeciw teraźniejszości. W teraźniejszości umysł umiera. Jak umysł może istnieć w teraźniejszości?? Jeśli jesteś całkowicie teraz, całkowicie tutaj, nie ma kwestii umysłu. Nie możesz myśleć, bo myślenie potrzebuje przestrzeni, a teraźniejszość nie ma w niej miejsca. To jest jak igła: nie może zawierać niczego, ani jednej myśli.
- W dniu, w którym zmęczysz się tym przychodzeniem i odchodzeniem, stajesz się religijny. Wtedy nowy element wszedł do twojej świadomości, nowy promień światła. Wtedy zaczynasz myśleć o nirwanie. Zwykła śmierć to pozbycie się jednego życia, aby można było żyć ponownie; nirwana to pozbycie się wszystkich żyć, więc nie żyjesz jako jednostka, zaczynasz żyć jako wszechświat, zaczynasz żyć jak Bóg. Wtedy nie ma potrzeby wracać do ciała, do umysłu, do ego.
